гъуэгъуэн

АДЫГЭБЗЭ (КЪЭБЭРДЕЙ-ШЭРДЖЭСЫБЗЭ)

ПСАЛЪЭ ЛЪЭПКЪЫГЪУЭ: ГЛАГОЛ ЛЪЭМЫӀЭС

КЪЭПСЭЛЪЫКӀЭ

• IPA [ʁʷɐ'ʁʷɐn]

ПСАЛЪЭ ЛЪАБЖЬЭ

• [гъуэгъу] + -э + -н

СПРЯЖЕНЭ

Глагол лъэмыӀэс "гъуэгъуэн"-ым и спряженэр

МЫХЬЭНЭ

1. Макъышхуэ гъэӀун.
2. Гурымыхьу макъ лъагэкӀэ псэлъэн, кӀиин-гуоун.

ЩАПХЪЭХЭР

• Зы тутын ефэгъуэ нэхъ дэмыкӀыу дунейм зыкъызэщӀиуфӀыцӀэри, уэшхыр кърикӀутэхащ, уафэри гъуэгъуащ. Анэдэлъхубзэ, учебник

ПСАЛЪЭ ЗЭПХАХЭР

• Уафэр мэгъуагъуэ.

НЭГЪУЭЩӀЫБЗЭКӀЭ ЗЭДЗЭКӀАХЭР

ИНДЖЫЛЫБЗЭ

• гъуэгъуэн: 1. rumble, roll, clatter, peal (thunder) 2. speak or shout loudly (to the displeasure of those around)
• Уафэр мэгъуагъуэ: the thunder is rumbling.

УРЫСЫБЗЭ

• гъуэгъуэн: 1. греметь (о громе) 2. говорить, громко кричать к неудовольствию других
• Уафэр мэгъуагъуэ: гром гремит.

БИБЛИОГРАФИЕ

Библиографием еплъын