пыкӏуэтэн
АДЫГЭБЗЭ (КЪЭБЭРДЕЙ-ШЭРДЖЭСЫБЗЭ)
ПСАЛЪЭ ЛЪЭПКЪЫГЪУЭ: ГЛАГОЛ ЛЪЭМЫӀЭС
ЭТИМОЛОГИЕ
КЪЭПСЭЛЪЫКӀЭ
- IPA [pǝkʹʷɐ'tɐn]
ПСАЛЪЭ ЛЪАБЖЬЭ
- пы- + [кӏуэт] + -э + -н
СПРЯЖЕНЭ
[зэгъэзэхуэжын]Глагол лъэмыӏэс "пыкӏуэтэн"-ым и спряженэр
МЫХЬЭНЭ
- КӀуатэурэ пыхьэн, и дакъэмкӀэ кӀуэтэн, фӀэкӀуэтэн.
ЩАПХЪЭХЭР
ПСАЛЪЭ ЗЭПХАХЭР
НЭГЪУЭЩӀЫБЗЭКӀЭ ЗЭДЗЭКӀАХЭР
ИНДЖЫЛЫБЗЭ
- пыкӏуэтэн: distance oneself or move away from the end or edge of sth (about sb or sth)
УРЫСЫБЗЭ
- пыкӏуэтэн: отодвинуться от конца, края чего-л. (о ком-л.)
БИБЛИОГРАФИЕ